Radionuklidna ventrikulografija (RNV) prikazivanjem intravaskularnog prostora srčanih šupljina omogućava kvalitativnu i kvantitativnu analizu globalne i regionalne funkcije leve komore srca. Kao radioobeleživač se koriste eritrociti "pripremljeni" pirofosfatom i nakon toga obeleženi sa radioizotopom ^99mtehnecijum pertehnetatom (^99mTc). Posle i.v. davanja ^99mTc sačeka se momenat do postizavanja ekvilibrijuma u intravaskularnom prostoru. Kada količina radioaktivnosti u srcu postane proporcionalna količini krvi u srčanim šupljinama, tada će promene u broju radioaktivnih impulsa u srcu, odražavati ciklične promene u volumenima u toku srčanog ciklusa.

Fiziološki signal dobijen od ispitivanog pacijenta, reguliše ritam rada specifičnih uređaja kakvi su gama kamere i digitalni računar.  R zubac u EKG-u pacijenta je u stvari "okidač" rada računara koji obrađuje podatke dobivene iz gama kamere na sledeći način: R-R interval je podeljen na određeni broj subintervala (16-32), zavisi od kapaciteta centralne memorije računara, i za svaki tako određen subinterval računar skuplja podatke o broju impulsa koji potiču od izotopom obeleženih eritrocita, sve dok se ne sakupi statistički dovoljan broj impulsa za svaki subinterval (akvizicija zahvata 500-800 srčanih ciklusa). Određivanjem regiona od interesa oko leve komore, putem semikvantitativne analize određuje se tzv. volumna kriva, iz koje računar putem odgovarajućih matematičkih proračuna daje vrednost globalne ejekcione frakcije, udarnog volumena i parametre kontraktilnosti. Pored globalne ejekcione frakcije tehnikom RNV moguće je, zahvaljujući posebno razvijenim računarskim sistemima dobiti i vrednosti regionalne ejekcione frakcije za svaki od specifičnih regiona leve komore, čime se stiče još bolji uvid u regionalnu pokretljivost, a samim tim i u regionalnu funkciju miokarda leve komore. Konture leve komore računarski program automatski deli na ( 9, 11, 6) više regiona i za njih računa regionalne ejekcione frakcije.

Fazna analiza radionuklidnog ventrikulograma se koristi kao pomoćni metod za procenu regionalne pokretljivosti. Kompjuterski izvedene funkcionalne  slike  se baziraju na analizi vremenskih kriva u svakom sastavnom deliću slike - pikselu. Unutar regija od interesa levog vetrikula, fazni ugao je  u početku ugrubo ekvivalentan smanjenom broju impulsa ili početnim sistolnim kontrakcijama i izražava se u stepenim od 0 do 360. Fazna slika (u kolornoj i/ili skali sivosti) ovih regionalnih faznih uglova se može interpretirati kao mapa sekvencijalnih sistolnih kontrakcija. Normalne kontrakcije leve  komore su relativno homogene, te je fazna analiza svakog segmenta leve komore prilično uniformna. Regioni leve komore sa normalnim ali odloženim početkom ventrikularne ejekcije (asinhronija) se u faznoj slici otkrivaju i tumače kao polje hipokinezije

Fazna analiza se obično prikazuje kao funkcionalna slika leve komore po metodu pixel-by-pixel. Merenje regionalne fazne analize se vrši  po tzv Fourier- ovoj analizi. Na taj način je omogućen analitički uvid u funkciju anatomski veoma malih regiona srčanog mišića veličine oko 0.7 cm². Isto tako je omogućen precizan uvid u abnormalnosti kinetike i poremećaja ritma.

Budući da je radiofarmak stalno prisutan u srčanim šupljinama u istoj koncentraciji u sledeća 4-6 časa, moguće je dobiti vrednost navedenih parametara kako u fazi mirovanja, tako i u fazi opterećenja sprovedenim bilo fizičkim i/ili farmakološkim testom. Pokazalo se da su dobijeni veoma pouzdani podaci u proceni globalne i regionalne funckije srčanog mišića.  Očekuje se da u normalnoj situaciji posle testa opterećenja vrednosti ejekcionih frakcija rastu, da u diskretnim patološkim stanjima ostaju slične, a u manifestnim patološkim stanjima opadaju u odnosu na vrednosti u fazi mirovanja.