Dijagnostičke procedure u savremenoj nuklearnoj kardiologiji podrazumevaju kvalitativna a naročito kvantitativna vizualizaciona dinamska i statička ispitivanja izvršena pomoću kompjuterizovane gama kamere.
Postoje dve grupe metoda u zavisnosti od primenjivanih radiofarmaka: angioventrikulografija, tj. prikazivanje intravaskularnog prostora srčanih šupljina i velikih krvnih sudova, i miokardiografska ispitivanja kojima se prikazuje srčani mišić. Za obe grupe je karakteristična primena uređaja "visoke tehnologije", tj gama-scintilacione kamere direktno povezane sa pripadajućim digitalnim računarom za obradu podataka iz nje.
Najnoviji dijagnostički metodi kao što je pozitronska emisiona tomografija (PET), danas se upotrebljavaju samo u najrazvijenijim svetskim centrima, a koristi tzv. pozitronske emitere (Rb82,13NH3) za dijagnostiku, evaluaciju i praćenje obolelih od IBS, a upotrebom 18fluorodeoksiglukoze (18FDG) postala i "zlatni standard" za utvrđivanje vijabilnosti miokarda kod bolesnika sa ishemijskom bolešću srca.