Ateroskleroza je najčešci uzrok hronične okluzivne bolesti arterija donjih ekstremiteta, a može se definisati kao hronično, difuzno, degenerativno oštećenje arterija koje započinje ranije ili kasnije u toku starenja organizma i koje vremenom dovodi do kliničkih manifestacija. To je kompleksan i dinamičan patološki proces, hroničan i progresivan po svom toku i odlikuje se razvojem patoloških promjena u zidu arterije sa promjenom strukture i biofizičkih osobina zida uz istovremenu redukciju lumena što vremenom rezultira ozbiljnim hemodinamskim poremećajima, izmjenom strukture i funkcije pogodjenog organa te kliničkim manifestacijama značajne arterijske insuficijencije. U razvoju ateroskleroze učestvuju mnogobrojni mehanizmi gdje se pored degenerativnog sve veći značaj pridaje inflamatornim i imunološkim procesima. Ovakav patološki proces je uvod u ishemijsku bolest donjih ekstremiteta, a ona predstavlja stanje hipoperfuzije nastalo zbog stenoze ili okluzije u jednom ili više segmenata magistralnih arterija donjih ekstremiteta što dovodi do različitog stepena hemodinamskih promjena koje vremenom postaju klinički manifestne umanjujući funkcionalnu sposobnost ekstremiteta. Obično pokazuje hroničan i progredijentan tok sa ozbiljnim komplikacijama koje mogu ugroziti dio ili cijeli DE pa i organizam u cjelini. O pojedinim fazama ateroskleroze, onim najranijim još uvjek se malo zna tako da pitanje inicijalnog faktora aterosklerotskog procesa ostaje otvoreno. Najnovija istraživanja ukazuju da morfološki prividno zdrave arterije, sa funkcionalno izmenjenim odgovorom endotela, predstavljaju ciljno mjesto ateroskleroze. Kada se u takvom krvnom sudu stvori ateromatozna lezija, faktori rizika dalje vode ka sistemskoj disfunkciji endotela. Zbog toga je ateroskleroza sistemska odnosno difuzna bolest, pa se i pristup doktrini dijagnostike i terapije kod ovakvih bolesnika tome prilagodjava.